KÖY EKMEĞİ

Bu aralar canım köy ekmeği çekiyor.

Şöyle fırından yeni çıksın dumanı ve külü hala üzerinde olsun…

Üzerine tereyağı değdirir değdirmez erisin aksın…

Elime alıp ağzıma götürürken bir yandan sıcağı yaksın bir yandan lezzeti aklımı yerinden oynatsın…

Dışındaki o sert gevrek kabuğunun kokusu üç hane öteden beni mest etsin…

Bilirsiniz işte. Köy ekmeği bu… Fazla söze hacet yok. Anlatılmaz tadılır cinsten bir haz bu.

Ve benim için en güzeli bu lezzeti nenemin, anamın ellerinden tadmaktır sanırım.

Onların, emekle sertleşmiş, şefkatle kavrulmuş ekmek kokan ellerinden öpüyorum, muhabbetle anıyorum…